Héél even

Even, ja héél even zag ik de afgelopen week de weegschaal onder de 100 zakken.
Zaterdagochtend stond de schaal op 100.2 bij het opstaan. Even douchen en langzaam goed wakker worden en toen ik naar de wc ging plaste ik zoveel uit dat het niet anders kon dan dat ik onder die 100 moest zitten en jaaaaaa hoooooor 98,8 om precies te zijn.
Ik wist zelf natuurlijk ook wel dat dit niets zou zeggen. Zomaar op de dag wegen is immers iets anders dan mijn vaste weegmoment meteen smorgens. En het was zaterdag en de ervaring heeft me inmiddels wel geleerd dat het gewicht gedurende de week best kan schommelen dus dat het goed is vast te houden aan 1 vaste weegdag, en dat is bij mij de dinsdag.

Vandaag is het weer zo'n dinsdag en de weegschaal stond vanmorgen zelfs alweer op 100.5 maar even, heel even heb ik dan toch even mogen voorproeven aan de weegschaal die onder de 100 zakte. Dat is een sensatie, een belevenis, een wauwmoment, koude en warme rillingen tegelijk en eerlijk is eerlijk een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen. Van 142 kilo naar onder de 100 dat lijkt haast onmogelijk, dat is dan zo onbereikbaar ver. En nu was ik daar. Heel kort maar toch, en binnenkort -misschien komende week al wel- definitief.

Van 80 kilo overgewicht heb ik er nu minder dan 40 over. Iets meer dan de helft van mijn overgewicht ben ik kwijt. Onwaarschijnlijk, onvoorstelbaar en toch zo ontzettend waar!