Vanmorgen eerst thuis op de weegschaal. oef gelukkig, die 1,2 die er aan was gekomen is er weer af plus 2 ons. Dus de teller staat op 1,4 kg afgelopen week wat het totaal op 38,2 kg brengt. Hierna op controle geweest bij de internist.
Ik zag de chirurg lopen die mij geopereerd had maar helaas geen mogelijkheid even een woord met hem te wisselen. Ik zat er voor de internist en dr de Brauw riep net iemand binnen voor een intake. Wel jammer, had hem graag persoonlijk bedankt.
Deze internist had ik nooit eerder gezien. Aardige man. 'Eens even kijken...' zei hij met een oog op het computerscherm '... bij aanvang was je 142 kg. Nou, dat ben je nu zeker niet meer! Hoeveel weeg je nu?' 103,8 rondde ik even af naar 104 kg. 'Zó dat is bijna 40 kg! Dat is geweldig he? Hoe voel je je?' En babbelden we wat. Hadden het onder andere over sporten en ik vertelde van mijn knie. Ja, hardlopen is belastend voor je knieën, fitness is goed dat je dat doet, liefst beetje uitbreiden naar meerdere keren per week. Nee, beetje fietsen en wandelen is leuk maar niet echt een krachtinspanning. Zweten moet je, dan ben je goed bezig voor je spieren. Grinnik, ik werd helemaal blij en optimistisch van deze olijke man. Verder nog een praatje pot over de prachtige omgeving waar ik woon, over de verwachtingen ten aanzien van mijn gewicht en daar stond ik alweer buiten met een nieuwe afspraak voor over een half jaar met hem:)
Hierna nog even bloedprikken bij het lab en daarover heb ik over 2 weken een telefonisch gesprek met deze man. Hopen dat de bloeduitslagen goed zijn. Aan de vrolijkheid van de internist zal het in elk geval niet liggen!
dinsdag 28 mei 2013
maandag 27 mei 2013
Balen
Morgen alweer een weegdag maar vandaag nog even de update van vorige week. en die was niet zo best! 1,2 kilo erbij :(
Balen.
Hoe ik het precies voor elkaar gekregen heb weet ik niet.
Misschien speelde mee dat het met de man waarop ik verliefd werd, toch niet zo bleek te werken als gehoopt. Dat is dus gestopt. En ja daar ben ik best verdrietig over geweest.
Ben ik toch meer gaan eten naar aanleiding daarvan?
Of was het omdat ik een week te laat ongesteld werd (heeft de breuk daarmee ook van doen?) en als ik ongesteld moet worden krijg ik onwijze zin in chocolade en ja dat heeft dus langer geduurd als anders. Maar was het zóveel meer?
Of was de breuk gewoon dat ik het 'me erg aantrok' en ging het letterlijk aan mijn lijf vastzitten?
Of zal het zijn dat ik rond die 103 begin te komen en al in geen 13 jaar onder dat gewicht ben geweest. En heeft mijn lichaam er gewoon vreselijke moeite mee om daar onder te komen?
Want afgelopen week lette ik onwijs op en ik zag vanmorgen dat ik die 1,2 kilo nog steeds niet helemaal kwijt ben.
Ik weet het niet.
Feit is dat het er aan kwam.
O ja en dat ik morgen naar mijn controle in het ziekenhuis mag. Dat is ook een feit :)
Ik ben vooral benieuwd of mijn bloeduitslagen goed zijn wat betreft mijn opname vitamines, maar die moet ik morgen pas prikken dus dat duurt dan nog even voordat ik dat hoor.
Hoe dan ook: morgen wegen.
Zowel thuis (weegdag) als in het ziekenhuis.
Ik ben benieuwd :)
Balen.
Hoe ik het precies voor elkaar gekregen heb weet ik niet.
Misschien speelde mee dat het met de man waarop ik verliefd werd, toch niet zo bleek te werken als gehoopt. Dat is dus gestopt. En ja daar ben ik best verdrietig over geweest.
Ben ik toch meer gaan eten naar aanleiding daarvan?
Of was het omdat ik een week te laat ongesteld werd (heeft de breuk daarmee ook van doen?) en als ik ongesteld moet worden krijg ik onwijze zin in chocolade en ja dat heeft dus langer geduurd als anders. Maar was het zóveel meer?
Of was de breuk gewoon dat ik het 'me erg aantrok' en ging het letterlijk aan mijn lijf vastzitten?
Of zal het zijn dat ik rond die 103 begin te komen en al in geen 13 jaar onder dat gewicht ben geweest. En heeft mijn lichaam er gewoon vreselijke moeite mee om daar onder te komen?
Want afgelopen week lette ik onwijs op en ik zag vanmorgen dat ik die 1,2 kilo nog steeds niet helemaal kwijt ben.
Ik weet het niet.
Feit is dat het er aan kwam.
O ja en dat ik morgen naar mijn controle in het ziekenhuis mag. Dat is ook een feit :)
Ik ben vooral benieuwd of mijn bloeduitslagen goed zijn wat betreft mijn opname vitamines, maar die moet ik morgen pas prikken dus dat duurt dan nog even voordat ik dat hoor.
Hoe dan ook: morgen wegen.
Zowel thuis (weegdag) als in het ziekenhuis.
Ik ben benieuwd :)
maandag 13 mei 2013
Na een half jaar
Vandaag is het precies een half jaar geleden dat ik geopereerd werd.
Wat is het alweer lang geleden, en wat lijkt het tegelijkertijd kort.
Inmiddels telt de weegschaal 37,8 kilo minder. Ik ben van kledingmaat 58-60 naar maat 50 gegaan.
Ik beweeg weer graag en veel. Eet alles waar ik zin in heb (lijnen kan altijd nog mocht de weegschaal stagneren) en ik merk dat mijn smaak echt veranderd is.
Hield ik vroeger best van een frietje? Daar doe je me nu echt geen plezier meer mee. Van veel suiker word ik moe, van vet of stug vlees ga ik overgeven, ook van chips word ik misselijk en wijn tikt sneller aan dan dat ik gewend was. Ik was altijd al een goede fruit en groenten eter en dat is alleen maar meer geworden. Wat echt verschilt is dat ik veel meer vlees eet dan dat ik gewend was. Ooit leerde ik bij weight wachters dat 90 gram vlees voor een vrouw genoeg is. Na een GBP is dat het zeker niet, dus eet ik net zo veel vlees als dat ik op kan. Kip en vis hadden altijd al mijn voorkeur en dat kan ik beiden nog steeds goed verdragen dus helemaal goed.
Oke, wat wel minder is, is dat ik geen brood en rijst meer kan verdragen. Afwachten of dat nog terug komt. Maar als dat niet zo is, dan zij het zo. (Zeg ik, één van de grootste rijstliefhebbers van het land)
Nadat ik in januari fitness oppakte ben ik ook gaan hardlopen maar helaas, helaas heb ik sinds vorige week last van mijn linkerknie. Even iets rustiger doen dus, dat neemt niet weg dat ik nog steeds kan wandelen, fietsen, en tuinieren dus dat doe ik dan ook graag. Ik moet echt voldoende bewegen omdat ik anders zo gaar als een klontje boter word. Dat vinden mijn honden niet zo erg geloof ik :)
Waar ik wel echt moeite mee heb gehad is met water drinken. Het is een veel gehoorde klacht na een gbp maar gelukkig kan ik inmiddels weer rustig 1,5 a 2 liter per dag wegdrinken zoals ik gewend was. En liters thee natuurlijk want daar heb ik nooit last van gehad. Voor mijn gbp klokte ik vaak tussendoor een glas weg. Na het tandenpoetsen, voordat ik de deur uitging, na het opstaan. Dat kan nu echt niet meer. Als ik 2 of 3 slokjes achter elkaar drink dan voel ik de boel in opstand komen. Rustig drinken is en blijft dus noodzakelijk. Maar een kniesoor die daar op let.
Kortom het gaat echt heel goed met mij. Had ik dit maar veel en veel eerder gedaan!
Wat is het alweer lang geleden, en wat lijkt het tegelijkertijd kort.
Inmiddels telt de weegschaal 37,8 kilo minder. Ik ben van kledingmaat 58-60 naar maat 50 gegaan.
Ik beweeg weer graag en veel. Eet alles waar ik zin in heb (lijnen kan altijd nog mocht de weegschaal stagneren) en ik merk dat mijn smaak echt veranderd is.
Hield ik vroeger best van een frietje? Daar doe je me nu echt geen plezier meer mee. Van veel suiker word ik moe, van vet of stug vlees ga ik overgeven, ook van chips word ik misselijk en wijn tikt sneller aan dan dat ik gewend was. Ik was altijd al een goede fruit en groenten eter en dat is alleen maar meer geworden. Wat echt verschilt is dat ik veel meer vlees eet dan dat ik gewend was. Ooit leerde ik bij weight wachters dat 90 gram vlees voor een vrouw genoeg is. Na een GBP is dat het zeker niet, dus eet ik net zo veel vlees als dat ik op kan. Kip en vis hadden altijd al mijn voorkeur en dat kan ik beiden nog steeds goed verdragen dus helemaal goed.
Oke, wat wel minder is, is dat ik geen brood en rijst meer kan verdragen. Afwachten of dat nog terug komt. Maar als dat niet zo is, dan zij het zo. (Zeg ik, één van de grootste rijstliefhebbers van het land)
Nadat ik in januari fitness oppakte ben ik ook gaan hardlopen maar helaas, helaas heb ik sinds vorige week last van mijn linkerknie. Even iets rustiger doen dus, dat neemt niet weg dat ik nog steeds kan wandelen, fietsen, en tuinieren dus dat doe ik dan ook graag. Ik moet echt voldoende bewegen omdat ik anders zo gaar als een klontje boter word. Dat vinden mijn honden niet zo erg geloof ik :)
Waar ik wel echt moeite mee heb gehad is met water drinken. Het is een veel gehoorde klacht na een gbp maar gelukkig kan ik inmiddels weer rustig 1,5 a 2 liter per dag wegdrinken zoals ik gewend was. En liters thee natuurlijk want daar heb ik nooit last van gehad. Voor mijn gbp klokte ik vaak tussendoor een glas weg. Na het tandenpoetsen, voordat ik de deur uitging, na het opstaan. Dat kan nu echt niet meer. Als ik 2 of 3 slokjes achter elkaar drink dan voel ik de boel in opstand komen. Rustig drinken is en blijft dus noodzakelijk. Maar een kniesoor die daar op let.
Kortom het gaat echt heel goed met mij. Had ik dit maar veel en veel eerder gedaan!
dinsdag 7 mei 2013
Compliment
Afgelopen week werd ik aangesproken door een man. Ik was aan het rennen toen er een man op een fiets mij voorbij reed en naar me begon te gebaren. Ik kon hem niet verstaan omdat ik mijn oortjes in had, want op mijn mobiele telefoon staan de mp3 's van Evy, die mij door mijn trainingen heen praat en waarbij ik op de maat van de bijbehorende muziek mijn ritme ren.
Vandaar dat ik 1 van de oortjes uit mijn oor haalde en hem vragend aankeek.
'Respect, ik heb zoveel respect voor jou. Ik zie je vaker rennen. Echt respect, ik vind het zo knap!' riep hij naar me met zijn duim omhoog.
'Dank je wel' riep ik vrolijk terug en vervolgde mijn weg terwijl ook hij verder fietste.
Zomaar een compliment van een wildvreemde man. Iemand die de moeite neemt gewoon even iets aardigs te zeggen. Wat een heerlijk gevoel!
Ik kan me voorstellen dat ik voor hem een klein dikkertje ben die daar over straat heenrent, terwijl ik me verderlicht voel met al die verloren kilo's.
Ik werd in elk geval helemaal warm van zijn compliment. Heerlijk!
Vandaar dat ik 1 van de oortjes uit mijn oor haalde en hem vragend aankeek.
'Respect, ik heb zoveel respect voor jou. Ik zie je vaker rennen. Echt respect, ik vind het zo knap!' riep hij naar me met zijn duim omhoog.
'Dank je wel' riep ik vrolijk terug en vervolgde mijn weg terwijl ook hij verder fietste.
Zomaar een compliment van een wildvreemde man. Iemand die de moeite neemt gewoon even iets aardigs te zeggen. Wat een heerlijk gevoel!
Ik kan me voorstellen dat ik voor hem een klein dikkertje ben die daar over straat heenrent, terwijl ik me verderlicht voel met al die verloren kilo's.
Ik werd in elk geval helemaal warm van zijn compliment. Heerlijk!
Abonneren op:
Posts (Atom)