Pretpark

Het is inmiddels een of twee jaar geleden dat ik in Walibi Flevo een attractie werd uitgestuurd omdat ik te dik was om het beveilingspoortje dicht te krijgen.
Ja, dat is een schaamtemoment. Niet alleen alle mensen die al in de attractie zaten keken naar me, ook alle mensen die in de rij stonden te wachten om er ook in te mogen.
Ik moest er uit wegens veiligheidsredenen, en godzijdank nam mijn vriendin mijn plek in, terwijl ze een bloedhekel had aan dat gedraai en gezwaai. Een opoffering voor de kinderen. En een opoffering voor mij want anders had niet alleen ik maar hadden ook onze kinderen er uit gemoeten die er zo graag in wilden, want ze waren nog te jong om zonder ons te gaan, en als zij er uit moesten dan was de impact van mijn dikzijn nog heftiger binnen gekomen bij zowel hun als bij mij.

Afgelopen weekend toog ik ook met 2 kinderen richting een pretpark en ik heb me geen moment afgevraagd of ik ergens wel in zou passen. Ik wist dat ik namelijk overal in zou passen. Met een BMI van 42,5 pas je echt gewoon overal in en dat was een zalig gevoel!
Ook waren er attracties waar ik met 2 kinderen tegenlijk op een bankje zat, terwijl dat 4 maanden geleden echt niet had gekund.
Ik ben niet eenmaal nagestaard, iets waar ik eigenlijk allang aan gewend was dat mensen me aanstaarde alsof ik een bezienswaardigheid was.

Nee, ik ben nog lang niet slank maar ik ga op in de menigte, ook in een pretpark and I love it!